Senat 1807-1831 - Ustrój
Na mocy konstytucji, nadanej Księstwu Warszawskiemu 22 lipca 1807 roku przez Napoleona, powstał sejm. Składał się on z dwóch izb: poselskiej i senatu. Nawiązując do tradycji parlamentarnych Rzeczpospolitej Obojga Narodów, senat był izbą wyższą (pierwszą). Sankcjonował on projekty uchwalone przez izbę poselską. Miał jednak ograniczone możliwości. Mógł odrzucić projekt jedynie wtedy, gdy naruszał bezpieczeństwo kraju, był niezgodny z obowiązującą konstytucją lub został uchwalony przez posłów w sposób niezgodny z zasadami. Władca mógł jednak ominąć sprzeciw senatu, poddając daną ustawę ponownemu głosowaniu lub ogłaszając ją bez opinii senatorów.
Konstytucja Królestwa Polskiego utrzymała istnienie sejmu dwu izbowego, z senatem i izbą poselską. Senat w Królestwie Polskim miał jednak większe kompetencje niż w Księstwie Warszawskim. Decydował m.in. o ważności wyborów do izby poselskiej.
Zarówno w Księstwie Warszawskim jak i w Królestwie Polskim sejm zbierał się co dwa lata na sesje zwyczajne. W Królestwie Polskim mógł także zebrać się na sesji nadzwyczajnej. W Księstwie sesja sejmu trwała do 15 dni, a w Królestwie do 30.